چرخهٔ خشونت خانگی

چرخهٔ خشونت خانگی

خشونت خانگی در قالب این چرخهٔ خشونت شکل می‌گیرد:

1. آزار و اذیت:طرف آزاررسان، پرخاش، تحقیر یا رفتار خشونت‌آمیز انجام می‌دهد. این برخورد، بازی قدرتی است برای نشان دادن اینکه «رئیس کیست».
2. احساس گناه:او بعد از آزارواذیت، احساس گناه می‌کند، البته نه به خاطر رفتارهایش؛ بلکه بیشتر نگران این است که گیر بیفتد و با عواقب خشونت خانگی مواجه بشود.
3. بهانه‌تراشی:کارهایش را توجیه می‌کند؛ بهانه‌تراشی می‌کند یا شما را مقصر برآشفته کردن خود می‌داند؛ خلاصه هر کاری می‌کند تا مسئولیتی بر عهده نگیرد.
4. رفتار «عادی»:هر کاری بتواند می‌کند تا دوباره کنترل را به دست بگیرد و مطمئن شود که شما این رابطه را حفظ خواهید کرد. فرد مهاجم طوری رفتار می‌کند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده؛ چه‌بسا «دلبری هم می‌کند». این مرحله به شما امید می‌دهد که او این بار واقعا تغییر کرده است.
5. خیال‌بافی و طرح‌ریزی:سوءاستفاده‌گر شروع به خیال‌بافی دربارهٔ تکرار آزارهایش می‌کند. زمان زیادی را صرف فکر کردن دربارهٔ این موضوع می‌کند که شما چه کار اشتباهی انجام داده‌اید و او چگونه می‌تواند تلافی کند. بعد هم طرحی می‌ریزد که خیال را به واقعیت تبدیل کند.
6. دام‌گذاری:او شما را به دام می‌اندازد و طرحش را اجرایی می‌کند؛ موقعیتی را فراهم می‌کند که بتواند این خشونت خانگی علیه شما را توجیه نماید.او عذرخواهی می‌کند و رفتارهای عاشقانه‌اش، ترک رابطه را برای شما دشوار می‌کند. کاری می‌کند که باور کنید تنها فردی هستید که می‌توانید کمکش کنید، که او رفتارش را تغییر خواهد کرد، که واقعا شما را دوست دارد. اما خطرات ماندن در چنین رابطه‌ای بسیار زیاد است.

نمونه‌ای از چرخهٔ کامل خشونت خانگی

مردی همسر خود را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد. او بعد از کتک زدن زن، احساس خودخواستهٔ گناه می‌کند. می‌گوید: «ببخشید که زدمت»؛ اما چیزی که به زبان نمی‌آورد، این است: «عذرخواهی می‌کنم، چون ممکن است دچار دردسر شوم». سپس با متهم کردن طرف مقابل به داشتن رابطهٔ خارج از عرف، رفتارش را منطقی جلوه می‌دهد. او به همسرش می‌گوید: «اگر تو کمی عفت داشتی، مجبور نمی‌شدم بزنمت». بعد هم طوری رفتار می‌کند که همسرش مطمئن شود چنین اتفاقی دوباره نخواهد افتاد. اما در ادامه خیال‌بافی کرده، دربارهٔ آزارهای قبلی فکر کرده و تصمیم می‌گیرد دوباره وی را مورد ضرب‌وشتم قرار بدهد. او تصمیم می‌گیرد همسرش را به فروشگاه بفرستد، زمان شلوغی را هم انتخاب می‌کند. همسرش در ترافیک گیر می‌کند و چند دقیقه دیرتر از زمان موردنظر به خانه می‌رسد. مرد در ذهن خود، آزار و اذیت همسر را به خاطر رابطهٔ خارج از عرف با فروشنده توجیه کرده و در واقع همسرش را به دام انداخته است.