مطابقت ذهنی رنگها

مطابقت ذهنی رنگها

در سال ۱۹۲۸میلادی، به تدریس هارمونی رنگ مشغول بودم. گفته شد که در سطحی مدور، رنگها را به ذلخواه با اندازه‌های متفاوت ترکیب کنند. هنوز تعاریف هماهنگی رنگها را تمامنکرده بودم که مشاهده شد بعد از حدود بیست دقیقه، دانشجویان اظهار ناراحتی وبیقراری می‌کنند، وابراز می‌داشتند که فرمولهای هارمونی شما، ناخوشایند ونامتعادلند. در جواب به آنان گفتم:بسیار خوب، حال هرچه را خود حس می‌کنید انجام دهید. دانشجویان فوراً با آرامش و اشتیاق مشغول به کار شدند. بعد از یک ساعت به آنان گفتم که کارهایتان را روی میز در کنار هم قرار دهید.
هردانشجویی مطابق با ذوق و ابتکارش، رنگ هارا در کنار هم قرار داده بود، و کارهایش باهم شباهت‌هایی داشت، اما با کار دیگران متفاوت بود. با تعجب دیدم که دریافت هر یک ازدانشجویان با دیگری فرق داردو مفهومی خاص از هارمونی را نشان می‌دهد.

با متابعت ار الهام سریعی که گرفته بودم، یکی از کارها راانتخاب نموده و از دانشجویی سؤال کردم:شما این ترکیب رنگ را به وجود آورده‌اید؟، در چواب گفت:بلی. دومی را همین ترتیب انتخاب نمودم و سومی وچهارمی را نیز از بین کارها برگزیدم و به صاحبش نشان دادم. البته باید یه این نکته اشاره کنم، در تمامی مدتی که دانشجویان مشغول کار بودند، من درآتلیه حضور نداشتم و در نتیجه نمی‌دانستم که هر یک از کارها را کدام یک انجام داده‌اند. سپس صفحهٔ کار هر یک را که با قیافه اش مقایسه نمودم به رابطهٔ بسیار حساس تمایلات ذهنی افراد به رنگ‌ها خاص، وتاثیرات ذهنی انسان ومطابقت آن با رنگ‌ها پی بردم. در پایان کار این جلسه چنین نتیجه‌گیری نمودم که، «رنگهایی را که هر کسی دسته بندی می‌کند و به نظرش هماهنگ می‌آید، برداشتی انفرادی وتاثّر ذهنی شخصی است و عبارت از رنگ‌های ذهنی او است». همین تجربه را سال‌های بعد به معرض آزمایش قرار دادم. برای آنکه این آزمایش بتواند موفق باشد باید قبلاً هنرجویان نسبت به رنگ‌ها حساسیت کافی پیدا کرده باشد. در صورتی که آن‌ها نتواند خود را با رنگ‌ها الفت داده و امکانات مختلف را دریابند و نحوهٔ رنگ آمیزی را درک کنند نخواهند توانست به نتیجهٔ چشم گیر و رضایت بخشی نائل گردد.