مصاحبه استخدامی
یکی از روش‌هایی است که شرکت‌ها و موسسات برای گزینش کارکنان خود به کار می‌برند. مصاحبه معمولاً به صورت حضوری بین دو نفر انجام می‌شود. گاه چند تن در مصاحبه حضور می‌یابند و برخی از مصاحبه‌ها از راه دور با تلفن با دیگر وسایل پیام‌رسانی مانند شبکه کامپیوتری یا تلویزیون انجام می‌گیرد. مصاحبه استخدامی قدیمی‌ترین شکل گزینش است و معمولاً در ارزیابی کارمند یا متقاضی ارزش زیادی دارد. بسیاری بر این باور هستند که در ارتباط حضوری بهتر از هر روش دیگری می‌توانند شخصیت متقاضی را ارزیابی کنند.
برخی ویژگی‌ها از جمله رفتار و منش، آراستگی ظاهری، برخورد مناسب، و تأثیرگذاری مثبت در یک لحظه، فقط در مصاحبه می‌تواند مورد داوری قرار گیرد. همهٔ این موارد در برخی شغل‌ها بسیار مهم هستند. یک مصاحبه‌کنندهٔ هوشیار می‌تواند از مصاحبه، شواهد مبنی بر هوش، گستردگی علایق، و نگرش کلی متقاضی به کار و زندگی، را برداشت نماید. اگر مصاحبه‌کننده رییس متقاضی (در صورتی که در مصاحبه موفّق شود) باشد، می‌تواند بفهمد که آیا آن دو می‌توانند به خوبی با یک‌دیگر کار کنند یا نه.
یکی از مشکلاتی که مصاحبه به عنوان روش گزینش دارد این است که بسیاری از دیگران پیش‌داوری یا برداشت‌های قبلی دارند: «انسان‌های چاق تنبل هستند» یا «انسان‌هایی که پیشانی کوتاه دارند، نادان هستند.»
بعضی مصاحبه‌کننده‌ها آن‌قدر مهارت ندارند که بتوانند سر صحبت را با مصاحبه‌شونده باز کنند و به نحوی طببیعی با او صحبت کنند، در صورتی که از چندین مصاحبه‌کننده استفاده شود، که در مواقع مهم همین‌طور می‌باشد، مشکلات این روش به حداقل خود خواهد رسید.
گذشته از این، ثأثیراتی که متقاضی در یک مصاحبه و یا چند مصاحبه خواهد گذاشت، گاهی می‌تواند گمراه‌کننده باشد.کسی که می‌تواند در برخورد اول تأثیر خوبی بر افراد بگذارد، ممکن است در آشنایی‌های بیشتر آن‌طور نباشد: بعضی افراد روشفکرانه صحبت می‌کنند ولی چنان عمل نمی‌کنند. بعضی‌ها می‌توانند رفتارهای ناخوش‌آیند خود را موقّتاً پنهان کنند- بعضی‌ها که سعی می‌کنند رفتارهای گمراه کننده داشته باشند، موفق نخواهند بود- بعضی‌ها که به نظر مشوش و پریشان می‌آیند، ممکن است در یک موقعیت واقعی شغلی، بسیار سریع، مطمئن و عاقلانه عمل کنند.
۱۵ دقیقه قبل از مصاحبه کاری می تواند بسیار دشوار باشد، به خصوص برای جویندگان کاری که نمی دانند با آن زمان چه کنند.
دبورا شین نویسنده ی کتاب تغییر حرفه می گوید: «آن ۱۵ دقیقه فرصتی است تا خود را در قاب ذهنی درستتان قرار دهید، و حواس و انرژی تان را روی کسی که با او دیدار دارید متمرکز کنید، روی آن چیزی که می خواهید از شما در خاطرشان بماند و چیزی که از آن ها در خواست دارید.»