روانشناسی کودک

روانشناسی کودک

موضوع بسیار مهمی در علم روانشناسی است. براساس آنچه که زیگموند فروید می‌گوید، کودکان در ابتدا توسط امیال و خواسته‌های غریزی و خودخواهانه هدایت می‌شوند اما به‌تدریج بواسطه جذب شدن به ارزش‌ها و قوانین والدینشان با رویکردی واقعی تر سازگار می‌شوند. این فرآیند در شکل گیری وجدان کودک تاثیرگذار خواهد بود.

یکی از مهمترین چیزهایی که شما به عنوان پدر یا مادر باید در جهت شناخت آن تلاش نمایید عبارت است از روانشناسی کودک. نه، البته که نیازی نیست که به کسب درجه در حوزه تربیت و پرورش کودک بپردازید. بلکه، یافتن و شناخت موارد ساده وکوچک تنها کاری است که باید انجام دهید. چیزهایی که به شما می‌گویند فرزند شما چه چیزی را دوست دارد یا ندارد، چه چیزی موجب خندیدن یا گریه کردن او می‌شود، چه چیزی به او انگیزه می‌دهد و چه چیزی برای او مشکل ساز می‌شود.

روانشناسی کودک چیست؟

روانشناسی کودک- یکی از بخش‌های اصلی روانشناسی رشد- حوزه‌ای گسترده و یکی از رایج‌ترین موضوعاتی است که مورد مطالعه قرار گرفته است. این شاخه خاص از روانشناسی بر فرآیندهای روانشناختی کودکان از بدو تولد تا دوره نوجوانی متمرکز می‌شود. تغییرات روانشناختی که از دوره نوزادی رخ میدهند در این حوزه بررسی می‌شوند.دامنه مطالعات این حوزه مواردی از قبیل مهارت‌های حرکتی، رشد شناختی، مهارت‌های زبانی، تغییرات اجتماعی، رشد عاطفی و…. را دربرمی گیرد.

نیاز به شناخت و درک روانشناسی کودک

والدین به روش خودشان توانایی‌ها و مهارت‌های کودک خود یا نبودن مهارت‌ها و توانایی‌ها را در آنها تفسیر می‌کنند. زمانیکه شما کودک خود را درک نمی‌کنید، پس احتمالا آنها را به گونه‌ای نادرست تفسیر یا قضاوت می‌کنید. اگرچه ممکن است برخی اوقات این تفسیرهای نادرست بی‌ضرر باشند اما اغلب اوقات وضعیت اینگونه نیست. والدین نقشی اساسی و کلیدی در رشد روانشناختی کودک دارند. عدم آگاهی از رشد کودک اغلب می‌تواند منجر به قضاوت نادرست و ضعیف درمورد کودکان شده و به این ترتیب تصمیم گیری‌های تربیتی ضعیفی را به دنبال خواهد داشت.

مطالعه‌ای توسط دکتر براندا ولینگ- رییس و استاد پژوهش‌های دانشگاه میشیگان- انجام شد و در آن نشان داده شد که کودکان مستقیما تحت تاثیر مدت زمانی قرار دارند که والدین برای رشد و تربیت آنها سرمایه‌گذاری می‌کنند. ازاین رو، پدر و مادرها باید درمورد جنبه‌های گوناگون روانشناسی و رشد کودک آموزش ببینند بطوریکه بتوانند در جهت رشد عاطفی و ذهنی کودک مشارکت معناداری داشته باشند.