دلسوزی برای خود یعنی چه
خیلی ساده است. وقتی شما عشق و علاقه‌ای به خودتان نشان ندهید، نمی‌توانید از دیگران انتظار داشته باشید که دوست‌تان داشته باشند. متأسفانه بیشتر مردم برداشتی غلط از دلسوزی برای خود دارند.
دلسوزی برای خود به‌معنای خودخواهی یا مغرور بودن نیست. تحقیقات دقیقا عکس آن را ثابت کرده است. «کریستین نف» (Kristin Neff) اولین روان‌شناسی است که به‌شکلی کاملا کاربردی عبارت «دلسوزی برای خود» را تعریف و اندازه‌گیری کرده است. او دلسوزِ خود بودن را این‌چنین توصیف می‌کند:
«به خود مهر ورزیدن، به‌طوری‌که فرد درمورد خود ملایمت نشان دهد و پشتیبان خود باشد و خود را درک کند.»
به زبان ساده، دلسوزِ خود بودن یعنی به همان اندازه که به دیگران مهر می‌ورزید به خودتان نیز مهر بورزید.
وقتی زندگی ضربه‌ای به شما می‌زند، دلسوزی برای خود به شما کمک می‌کند به زندگی ادامه دهید و بر مشکلات خود غلبه کنید و کنترل امور زندگی‌تان را در دست بگیرید. روان‌شناسان به این نتیجه رسیده‌اند که دلسوزی برای خود مهم‌ترین مهارت از مهارت های زندگی است و می‌تواند تاب‌آوری، شهامت، انرژی و خلاقیت فرد را افزایش دهد.
بنابراین، سؤالی که اینجا پیش می‌آید این است که اگر دلسوزی برای خود تا این اندازه خوب است، پس چرا بسیاری از مردم نمی‌توانند این کار را انجام دهند؟
وقتی می‌خواهید دلسوز خود شوید، باید ابتدا قلب‌تان را به روی خود بازکنید. این کار با توجه به نوع زخم‌های روحی‌ای که متحمل شده‌اید، می‌تواند کاری زیبا و درعینِ‌حال دردناک باشد.
دلسوزی برای خود کاری درونی است. یعنی به خودتان بستگی دارد که یاد بگیرید چگونه به خود احترام بگذارید و نقص‌های‌تان را بپذیرید. کامل‌بودن دروغی است که جامعه ما را واداشته است آن را باور کنیم. هیچ‌کس کامل نیست و این موضوع هیچ ایرادی ندارد.
اگر فکر می‌کنید هرکاری که انجام می‌دهید باید نتیجه‌ای عالی به همراه داشته باشد، زمان آن رسیده که فکرتان را عوض کنید. درواقع، نقص‌ها و معایب‌تان است که وجودتان را زیبا می‌کند.وقتی یاد بگیرید چگونه برای خود دلسوزی کنید، در آن صورت خود و دنیای‌تان را به شکلی متفاوت خواهید دید.
باما همراه باشید.
- عابدی مدیسه
- آذر 4, 1398
- 6 بازدید